Ok Lies, wat typeert jouw stijl? Wanneer draagt een coaching, een training, … een Lies-stempel?

Lies glimlacht. Ik tracht steeds een balans te zoeken tussen enerzijds doelgerichtheid en actie en anderzijds nabijheid. Ik slaag erin om in mijn opdrachten bij de klant beiden heel vlot te combineren. En dat is toch ook wat mensen die met mij samenwerken, coachees, deelnemers, … mij teruggegeven. ‘Het is helder, duidelijk én met zorg’.

Dat doel is trouwens bij het begin van een traject vaak niet helder of wordt niet door iedereen gedragen. Vaak is het net zoeken naar wat precies dient te gebeuren, waar een coachee, een team, een organisatie precies naartoe wil. Of zijn er verschillende visies, loopt één en ander stroef, etc. En daar wil ik dan zo onbevooroordeeld, zo onbevangen mogelijk naar kijken. ‘Het is prima, het mag er allemaal zijn.’

Iemand zei me ooit ‘Lies, jij schuwt niet wat schuurt’ en inderdaad ik vind dat ontzettend belangrijk. Het gaat er net om te laten zijn wat vandaag speelt. Het spanningsveld tussen enerzijds het hier-en-nu, waar één en ander moeilijk loopt of onduidelijk is en anderzijds het doel waarnaar we willen toewerken. Dat kunnen dragen, dat is ook typisch Lies. En wanneer wat er zich vandaag afspeelt, zichtbaar of onder de oppervlakte, helemaal mag zijn en we samen op zoek gaan naar het doel, dan ontstaan er mogelijkheden.

Practice what you preach. Tijdens ons gesprek zoeken we samen naar wat nu precies typisch Lies is, hoe zij het verschil maakt. We staan stil bij wat woorden zoals ‘onbevangen’,’recht-door-zee’, ‘direct’ en ‘doelgericht’ voor haar betekenen en hoe zij hiermee speelt in de praktijk. Het is misschien niet meteen duidelijk, maar we vertrouwen erop dat we er samen wel uitgeraken.

We krijgen de Lies-formule steeds scherper ‘Onbevooroordeeld in het hier-en-nu staan plus het doel niet uit het oog verliezen = mogelijkheden en opportuniteiten creëren.

En zo komen we bij jouw optimisme uit Lies!

Klopt, ik zie vaak en snel mogelijkheden. Mensen die moeten of willen veranderen, bij wie één en ander lastig loopt, of die simpelweg aan het bijleren zijn, zien die mogelijkheden vaak niet meer. Ik nodig hen dan uit om er met een open blik naar te kijken, met vertrouwen en nieuwsgierigheid. En dan groeit het geloof dat het kan, dat we wel degelijk stappen vooruit kunnen zetten, als het ware vanzelf.

Allemaal goed en wel, maar het is niet omdat een externe coach lekker enthousiast zit te doen en gelooft in de groep en het traject, dat iedereen zomaar volgt. Hoe besmet jij de anderen met jouw optimisme en vertrouwen?

In de eerste plaats door contact te maken. Dat begint al bij fysiek contact. Ik houd er bijvoorbeeld aan om iedereen de hand te schudden, om hen van bij het begin aandacht te geven. We stappen in het hier-en-nu en beginnen te bouwen.

Mijn optimisme en vertrouwen schrikt mensen vaak af merk ik. Vaak kijken mensen eerst nog wat argwanend naar dat optimisme en mijn vertrouwen in dat het wel zal lukken. ‘Meent ze dat nu wel echt?’ En dat laat me dan weer toe om te benoemen dat er twijfel is en om vervolgens te polsen naar wat er dan nodig is.

Contact zit in goed luisteren. Door echt te luisteren naar mensen ontstaat dat vertrouwen, door actief op zoek te gaan naar waar het schuurt en daar aandacht aan te geven en het te benoemen, voelen mensen zich gehoord. In de pauze net met die persoon een koffie gaan drinken die schijnbaar niet mee is. Ik wil weten wat er scheelt, ik wil die persoon helemaal horen. Ik wil weten wat schijnbaar kleine zaken betekenen en of ze iets betekenen. Iemand draait weg, iemand schuift zijn stoel dichterbij… Ik check daarom ook voortdurend de lichaamstaal van mensen en probeer te achterhalen wat hun beweegredenen zijn om zich zo op te stellen of te gedragen.

‘Hebben we de hele Lies-stempel nu in kaart gebracht?’ vraag ik Lies. Ze kijkt me peinzend aan en vraagt dan voorzichtig ‘is het voldoende duidelijk dat het ook allemaal plezant mag zijn? Het moet niet leuk leuk zijn, maar wel plezant! Plezier ervaren in de stappen die we samen aan het zetten zijn. Ik wil het plezier dat ik ervaar in het samenwerken met mensen kunnen doorgeven.’

Genoteerd Lies!

Wat zegt het belang dat jij hecht aan ‘schuw niet wat schuurt’, onderling vertrouwen, mogelijkheden zien … over de uitdagingen waar organisaties vandaag de dag mee te maken hebben?

De openheid om echt te kijken naar wat er vandaag is, met alle moeilijkheden en zaken die wringen, ontbreekt vandaag. De tijd nemen om stil te staan om naar het volledige hier-en-nu te willen kijken. Ik zie dat er binnen organisaties vaak ‘dekentjes’ gelegd worden over moeilijke situaties, over zaken die we niet onder controle hebben. Een individu – een manager, een leidinggevende, een medewerker – weet niet meteen een oplossing voor een probleem en veegt het vervolgens van tafel, zonder beroep te doen op de kracht van het eigen team of de organisatie. Een team waarmee ik onlangs werkte was in een negatieve spiraal terecht gekomen doordat er onderlinge verbinding meer was en geen verbinding meer was met een gemeenschappelijk doel.

Het vertrouwen en geloof dat een organisatie, een groep mensen gezamenlijk iets kan realiseren, een doel kan bereiken, dat is vaak weg. En dan treedt er een vorm van gewenning op. ‘Het zal wel niets uithalen’, ‘Been there, done that’… Dat geloof en vertrouwen wil ik opnieuw aanwakkeren. Het geloof dat wanneer je medewerkers, een team stil laat staan bij wat er vandaag is en in hun kracht zet, dat de boel dan niet stuurloos wordt. Integendeel, dat is net de manier om doelen te realiseren.

Lies, ondertussen heb jij als partner helemaal jouw plek opgenomen binnen het team.

Wat herken jij van wat typisch Lies is binnen D-na?

Goh, het zit er eigenlijk allemaal in als ik er zo over nadenk. D-na is een stevig team en ondertussen ook een stevig bedrijf. We slagen er als team in om zowel te focussen op waar we naartoe willen en wat er nu is en het vertrouwen om die 2 met elkaar te verbinden.

En veel heeft te maken met dat die combinatie van doelgerichtheid, onderling vertrouwen, de nood aan samenwerken, de moeilijke zaken niet uit de weg gaan, goesting, …

En dat wat we onderling waarmaken ook proberen neer te zetten bij onze klanten zodat D-na als het ware een soort labo is: hoe gaan wij om met vertrouwen? Hoe combineren wij doelgerichtheid met het hier-en-nu? Hoe zorgen we voor sterke verbinding: onderling en op organisatiedoelen,…?

Al die mooie woorden Lies, maak dat eens concreet. Heb je een voorbeeld van een concrete D-na situatie waarin voor jou die mix zichtbaar was?

Toen we tijdens onze 2-daagse in de Ardennen onze interne sterrollen hebben gedefinieerd en verdeeld. We wisten waar we naartoe wilden – flexibele organisatie waarin ieder verantwoordelijkheid en autonomie opneemt – en we hebben gezocht naar een invulling die helemaal bij ons past. We vertrouwden erop dat als we ons doel samen zouden aanpakken, tot iets zouden komen dat top is. Samen zoeken, samen bouwen. Het alleen niet zien, maar erop vertrouwen dat we het als team kunnen opnemen.

De manier waarop wij onze 2-daagse invullen is trouwens ook een mooi voorbeeld van waar we voor staan: hard werken én veel plezier maken!

En terwijl Lies haar enthousiasme helemaal laat gaan, zie ik het zelf ook: samen bouwen vanuit vertrouwen – zoals we ook tijdens dit interview hebben gedaan – dat is inderdaad wat D-na wil neerzetten.

Interview: Dimitri De Meester